’Unut’ dediğin yerde bekliyorum hala seni
Umutlarıma basa basa gittiğin yerde
Oysa hala,
geleceğine dair umutlar var içimde

Hep aynı mevsimin yaşandığı bir kıta gibiyim
İmkansız biliyorum ama bekliyorum
Pencerelerimin bahara açılacağı günü...

Her gün aynı acıyla uyanıyorum
Her gece aynı acı uyandırıyor uykularımdan
Sabret diyorlar
Sadece sabret
Oysa sabretmek karşılığında ödül varsa güzeldir
Sabretmek beklenen gelecekse kolay gelir insana

Son duraktayım ben
Son seferi kaçırmış bir yolcuyum
Ama hep bir umut yüreğimde
Geleceksin diye
Ne kadar yıkılmış olursam olayım
Güçlü durmaya çalışıyorum
Sırf sen beni güçlü gör diye

Cevapsız sorular dönüp duruyor aklımda;

Gülüşünü tekrar görebilecek miyim
Gözlerine tekrar değecek mi gözlerim
Sakinleştiren sesin yine can verecek mi
Adım en çok senin diline,sesine yakışırken
Bir kez daha adımı senden duyabilecek miyim
Rüzgar kokunu sürükleyip mest edecek mi beni yine
Yüreğin yanlışlıkla da olsa çarpacak mı yüreğime...

Bu soruların bir cevabı yok
Benim umutlarıma bir çare de
Askıya alınan mutluluklarım unutulmasın istiyorum sadece
Giderken ’kendine iyi bak’ demiştin,sözümü tutuyorum
Bir ara gel de bak,iyi bakmış mıyım kendime
Gel de gör eserin ne halde diye...



Bıraktığın gibi değilim ama bıraktığın yerdeyim
Bekliyorum;
Dönecek misin bilmiyorum ama
Şunu bil ki ben hala aynı yüreği taşıyorum
Ve hala içimde aynı sevgiyi büyütüyorum...