Ben hiç güzel masallar dinlemedim annemden
Onun yerine Allah beni korusun diye minik ellerimi açıp dua ederken uyudum sokaklarda
Ne sıcacık bir yatağım oldu yatabileceğim ne de o yatağa yatıran bir meleğim
Sıcak yataklar yerine soğuk beton kaldırımlarda uyudum yalnız başıma
Sabahları bütün çocukların yediği o çikolatalı ekmeklerden de yemedim hiç
Benim yediğim hep üstü küflerle tatlandırılmış biraz da kuru olan ekmeklerdi
Sahipsiz bakkal bedavadan veriyordu bana o ekmekleri biraz aramak kaydıyla

Sabahları sabah kahvaltısına çağıran bir annem yerine beni sabah namazına çağıran
Güzel sesli bir dedem oldu hep, imam dede…
Güzel güzel sabunlarla yıkanmadım banyoda oturup bir tabureye
Sabun yerine derme çatma bir evin rutubet kokusu sinerdi üzerime iyiden iyiye
Diğer çocuklar gibi ben de okul çantamı takıp sırtıma tutamadım okulun yolunu
İçi kitap dolu bir okul çantası yerine içi saman dolu heybeler yükledim omuzlarıma sürekli
Çok istedim küçük yaramazlıklar yapıp öğretmenlerime hesap vermeyi ama
Yaramazlık yerine hep çalamadığım cüzdanların hesabını verdim beni kaçıran çocuk mafyasına

Önüme çıkan tüm tehlikelere karşı beni koruyabilecek bir babam da olmadı
Ama bir babadan daha güçlü bir babadan daha merhametliydi gece gündüz sığındığım
O yüzden korkmadan yaşadım ben hep o yüzden korkmadan uyuyabildim geceleri kaldırımlarda
Herkesin bana gurur veren aferinli bakışları olsun istedim üzerimde ama
Gördüğüm manzara hep aynıydı insanlar acıyan gözlerle bakıyorlardı bana kimsesizim diye
Oysa kimse bilmiyordu ki her zaman beni koruyan Rabb’im ve bana kardeşlik yapan meleklerim vardı
Ve ben hiçbir zaman kimsesiz olmadım…