Aklımın kapısı çalındı yine bu akşam
Gelen hasret nağmeleriydi
Ama hoş geldin bile diyemedim onlara
Çünkü yine esir almak için gelmişler beni

Karşı çıkamadım peşimi bırakın diye
Çok güçlüydüler çünkü o kadar çok ki
En güçlü silahları ise unutmaya çalıştığım
Kokun…

Sonra gittiler ama geldikleri gibi değil
Yenemedim onları sesimi bile çıkaramadım
Senli düşüncelerin zindanına attılar beni
Elim kolum bağlandı hatta duygularım bile

Aydınlıktı her yer onlar gelmeden önce
İkinci silahlarını kullandılar sonra hepsi birden
Gözlerinin maviliğiyle, güzelliğiyle saldırdılar
Önce gözlerim kamaştı sonra karardı tüm ışıklar
Kör oldum. Kör oldum.

Birden dostum belirdi yanımda kokusuyla
Benim için geldi sandım ama bir emaneti varmış
Meğer bunca yakınlığı zehirlemek içinmiş
Beni bir tek anlayan sigaramın da çıkarları varmış
Öğrendim yalnız kaldım

Aklıma kâğıdım kalemim geldi sonra
Yalnızlığımdan olsa gerek bilmiyorum ama
Mısralarımı kavuşturdum onlara
Altına da imza olarak bir damla gözyaşımı
Bıraktım tanısınlar diye

Ve son olarak hiç tanımadığım bir yüz
Tüm güzelliğiyle yaklaştı yanıma
Biraz uyku için yalvardığımı duymuş olacak ki
Ninni gibi bir ezgiyle uyuttu beni
Bir daha uyanmamacasına