Aynada kendime baktım bu gece
Aynadaki ben aynı ben miyim diye
Demek bu yüzdenmiş
Aynada kendine baktın mı demeleri
Çok yabancıladım aynadaki beni
Gerçekteki ben aynada yıkılmış bir harabe

Meğer ben ruhumun aynasından
Bakıyormuşum kendime
Bilemem ya gerçek ayna bu idi
Ya da hep sahte yaşıyormuşum
Şuan bildiğim tek gerçek
Aynadaki bene uzak oluşumdur

Evet aynada kendime baktım bu gece
Ruhumun aynasında başı dik çocuk
Gördüm ki karşımda boynu bükük duruyor
Belki biraz yorgunluktan belki de...
Ruhumun aynasında umut parlıyordu
Gördüm ki karşımda umutları solan bir gül

Bilmem neden ama içimde iki zıt kutup
Birbirlerine bağlanacakları yerde
Dövüşüp ayırıyorlar benliğimi hunharca
Biri diyor gerçek sen karşındaki aynada
Diğeri asıl sen ruhunun aynasında saklı

Karşımdaki yabancı dayanılmaz biri
Ama ruhumdaki ben yaşamaya değer
Karşımdaki yabancı suskun
Sanki hayattan bezmişcesine
Ruhumdaki bende ise fırtınalar kopuyor

Ah bu çaresiz olmak, kolu kanadı kırılmak
Her zaman kendini seven ben
Karşımda duran beni şimdi hiç sevmiyorum
Ruhumun aynası ne kadar genç göstese de
Karşımdaki bende acıların ısmarladığı ak saçlar
Gözümden kaçmıyor, gözümden kaçmıyor