Özür dilerim anne
Bu sabah öpemedim seni yanağından
Saçlarımı okşatamadım doya doya
Alıp kitaplarımı elime
Hayallerime bir adım daha atamadım
Dün gece son buldu tüm umutlar
Aydınlık bir günü daha
Yaşamama izin vermediler anne
Biliyorum söz vermiştim size
Sonuna kadar okuyacak
Sana, babama laik bir evlat olacaktım
Ben size umut olacaktım
Asla tükenmeyecek olan bir umut
İşte bir umudunuz daha tükendi anne
Bir umudunuzu daha kaybettiniz
Oysa en çok layık değil mi mutluluk
Hayaller en çok size yakışmıyor mu
Bir adımla başladı her şey
Ve bir adımla bitti
Küçücük bir rüzgar
Söndürdü tüm ışıkları bir gece yarısı
Hata neredeydi bilemiyorum anne
Okulumun uzak olmasında mı
Yoksa ’’TOK’’ un eşiğine atılan adım mı
Ya da anne hata benim kız olmam mı
Baba !
Sen değil miydin her gece meleğinin üzerini örten
Dün gece unutmuşsun üzerimi örtmeyi
Çok üşüdüm ben
Sabah oldu yine üşüyorum
Bu sabah ta üzerimi sen örter misin baba
Meleğim diye savurur musun üzerime toprakları
Zaten beni ısıtan senin meleğim değişindi
Görüyor musun bak tüm insanlar bana ağlıyor
Meğer ne çok seveni varmış meleğinin
Beni nereye götürüyorsunuz baba
Burası çok dar ve çok karanlık
Üzerimde bir yanık kokusu ve bilekler kesik
Ben bir daha kalem tutamayacak mıyım baba
Bir daha kalem tutamayacak mıyım ?