Bir daha sevmem demem elbette seveceğim
Hayatı sandıklara koyamam ki ben öyle
Ayrılık olsa bile kapımdan kovacağım
Başkasına benzemem hayat felsefem böyle
Ayrılınca üzülüp karaları bağlamam
Her gidenin peşine deli gibi ağlamam.



Hayat benim hayatım kimseye borcum yoktur
Vefayı kola takıp hakkımdır mutlu olmak
Sevda dediğin ne ki nasılsa kalp de çoktur
Biri terketti diye yok öyle dalda solmak
Aşka olan saygımdan bir hafta yas tutarım
Bu gönlü boş gördüğüm ilk limana atarım.



Kimse nankör demesin hak etseydi kalırdım
Hak etmeyen adamla ne işim olur benim
Denizlerden korksaydım sığ sulara dalardım
Değmeyecek birine akmaz bir damla kanım
Siyahı sevemedim yüreğim de tutarak
Gök kuşağına tutkun sarmalanıp yatarak.



Neden, niçin diyerek kahretmem olanlara
Nasip değilmiş deyip artık bakmam geriye
Gıpta ile bakarım mutluluk bulanlara
Gözlerimi dikerim her zaman ileriye
Bilirim bir yerler de nasibim beni bekler
Bu geçici dertleri o yüzden bana yükler.



Ne kadar çamur balçık olsa da varış yolum
Yorulmadan aşarım finale varmak için
Bir tek ona saklarım kilitlidir hep sol/um
Bu geçici aşkları kafama takmak niçin
Hevesimi aldıkça damarlarım can bulur
Daha büyük bir şevkle koşmama sebep olur.


Ayvazım DENİZ