Hayatı çember gibi çevirsem çevrilir mi
Yorulduğum yollar da dinlensem oturarak
Gönlümü eksem yola rüzgar da devrilir mi
Düşsem çamur içine gövdemi yatırarak
Yorgun bir dev gibiyim acılarla büyürüm
Gözlerim kanlandıkça masallarla uyurum.



Yarım bir hikayeyi çocuklara okusam
Aman be sen de deyip gülseler ardım sıra
Utanan o yüzüme yüzsüzlüğü dokusam
Alır mı yüreğimden geçen zamanı kira
Hesapsız kitapsızca yaşamak varken hala
Neden hüzün giyindim ayrılığa beş kala.



Dertleri toparlayıp bohçayla çöpe atsam
Yaptığım bu iş için övülsem istiyorum
Bülbülün sedasıyla gece koynunda yatsam
Karşılık beklenmeden sevilsem istiyorum
Acıya çizgi çekip dur artık yeter desem
Şu üç günlük dünya da bir tatlı da ben yesem.



Geçmişte mazi olan her aşka nanik yapıp
Gülerek geçip gitsem yoluma devam etsem
Göçebe kuşlar gibi leylekten bir şevk kapıp
Bulduğum ilk yuvaya başım koyup da yatsam
Canımdan can isteyen avcıları sollasam
Hayatı beşik gibi ayağımla sallasam.



Doyumsuz insanoğlu bunlar olsa ne yazar
Yine de gidip bulur üzülecek bir sebep
Biraz tatlı söz duysa gönlü kanarak azar
Yeter ki kaybolmasın karakterinden edep
Nasılsa her acının sonunda gülmek vardır
Tecrübe de insana yaşanılan bir kardır.



Ayvazım DENİZ