Yorgun argın çökerken penceremin dibine
Geçmişim film gibi gözlerimden geçiyor
Bir kaç utanmaz damla düşüyor gözden yine
Yüreğim ektiğini şimdi kendi biçiyor
Sürekli gönle batan al gülden gidiyoruz
Güneş doğmadan evvel canselden gidiyoruz.



Darmadağın her yanım toplamak zaman ister
Ufaktan başlamalı yorulsa da bedenim
Sırtındaki terini silecek bir can ister
Kendi duygularına darılsa da bedenim
Hadi gönlüm üzülme borçları ödüyoruz
Güneş doğmadan evvel canselden gidiyoruz.



Sevgi dediğin ne ki gün gelince bitiyor
Öyle sil ki kalanı rastlanmasın izine
Herkes kendi çapında geçmişi eritiyor
Sen saçlarını savur rüzgarların yüzüne
Hadi yüreğim toplan bu elden gidiyoruz
Güneş doğmadan evvel canselden gidiyoruz.



Üzülme güneş bir gün elbet sana doğacak
Karanlık yalnızlıktan silkinecek bir anfa
Sevda dalgalanacak tüm dertleri boğacak
Hayat yaşanacaksa yaşansın heyecanla
Yeterince ıslandık bu gölden gidiyoruz
Güneş doğmadan evvel canselden gidiyoruz.


cansel: hayat veren su.


Ayvazım DENİZ