say ki sen en büyüksün
her yolun başında sen
bense küçük bir kedi ayağına dolanan..



damların üstü yerim
kimsesizim
nankörüm belki de
atalar yalan söyleyecek değil ya
gözlerin gözlerime çakıldığında kaçtığım doğrudur
hep ay’ın suçu
böyle güzel parlamasa
ben senin kurt adama dönüşeceğine inanmazdım belkide
akıl fukarası bir çift sözdü
sana olan ölümsüz zincirleri çözdü.


say ki dünya senin
sultanların sultanısın
ben hareminde cariye
gözdelere bin basar.



sarayının en kuytu yerindeyim
parmağımda zehir dolu yüzük
her aldanışta bir yudum içtim
alışkanlık değilmiş insanı öldüren
dibini bulunca karanlığın
perde demekmiş inadına
rolleri kuşanıp en dramatik sahneyi
bir solukta sunmakmış tökezlemeden
arsızca gülmek
arsızca ölmekmiş yaşamak.



say ki beni sevmedin
her sözün kainatın göbeğine takılan piercing
parlıyor sen kıvrandıkça
bense kolundaki döğme
hani çıplak ağaç.



bugün günlerden ayrılıksa
otur dibime
olmayan gölgeme sığın
çıplağım her zamanki gibi
yapraklarım döküleli çok oldu
koca bir ovanın ortasında susuzluktan kuruyorum
vur son kez baltanı gövdeme
inlersem namerdim..




Ayvazım DENİZ