Ne zaman seni konuşmaya yeltensem,
D/ilim yanıyor çizgisiz bir sayfa ucunda,
Öznesini terk eden bir yüklem,
Vicdan-i ret çeker gelecek nesil dizelerine,
Ve şiir,
Bekâretini satar sarhoş birkaç kuruşa,



Ne zaman seni konuşmaya yeltensem,
Sofistik bir hüzün kaplıyor bedenimi,
Beynimin hücreleri ölümle cilveleşiyor,
Ağzımdan mistik kanamalarla.
Kısasa kısas derken,
Bir kurban katiliyle sevişiyor olay yerinde.
Polis tutanaklarına geçmemiştir bu.



Ne zaman seni konuşmaya yeltensem,
Bir sigara cehennem ateşi gibi yanıyor ağzımda,
İçime çektikçe kaybediyorum uzuvlarımı,
Annem ana ocağı şirketi,
Kaybediyor her gece evlad-ı sermayesini,
Bin bir gece masallarında.



Ne zaman seni konuşmaya yeltensem,
Zaman kekeme oluyor dilimin ucunda,
Çarşamba haftayı terk ederken,
İnce belli kum saatinde greve başlıyor kum taneleri,
Bir bir değil bin bir akıyor,
Ve kadranı kılıçlıyor yelkovanı.
Anestezi bir kanamayla düşüyor zaman,
Ana rahminden, alelacele,




Ne zaman seni konuşmaya yeltensem,

Beşeriyetimi terk ediyor ruhum,

İlahi bir çağrı neticesinde,

Ve ben kul olmaya çalışırdım tüm heybetimle,

O seccade senin bu seccade benim.



Nöbetçi_Piyanist