Sardı yokluğun soğuğunda mart’ın on üç ünde
Gidişimin ertesi bul beni anne
İlk kez yalnızım topal ayın karanlığında
Bedenimin sol yanı üşüyor anne nerdesin
Hani diyorum hırkamı versen de giysem
Üstümdeki ağır kara toprakta yalnız yatılmıyor anne
Karanfiller yerine kağıt kalem getirsin öğretmenim
Sıra arkadaşım hasan ali ödevimi yapsın
Şimdi uslu çocukça ışıklarını kapatıyorum gözlerimin
Çocukların ölmediği güneşli baharları düşleyerek
Elvan elvan çığlıklarımı bırakıyorum gül yüzlü çocuklara
Biliyorum ki helallik istemeye vaktim olmadı hiç
Anne diye başlasam koklamaya tarumar ak saçlarını
Son cümlemde eyvallah babam derken sızlamasa dilim
Ki olmadığım duru bir şafakta duymasanız yokluğumu
Hınca hınç acıktığımda o yiyemediğim
Ve alamadığım ekmeğimi size versin bakkal amca
İlk bensiz kahvaltınızı huzur içinde gülüşerek yiyin
Size sözüm olsun yukardan eşlik etmeye
Hakkını helal et mangal yürekli cennet annem
Beni unutma ecdadım atam mert babam
Elveda diyorum ülkeme sokağıma bilyelerime ve gözü yaşlılara
Bir dahaki yaşamda kan dökülmeden buluşmak için
Ve kıyılmadan masumlara elveda diyorum