Bir gece vakti on ikisinde eylülün
Lokomotifinle gel al beni
Takılalım h/adi bir arbedenin peşine
Karnını odunla kara elmasla doyurmalı
Almalıyım kulunçların acısını akşamdan evveli
Munzur’un eteklerinde sızısını lokomotifin

Gümüş kapıyı açarak oynar başlıklı atlarla
Gelip beni almadan eli maşalı evlatlarım
Kanayan nidaları topla dikenli t/ellerden
Rüzgâr aç arzuyla yalamadan r/ayları
Ki uykularım k/açmasın Munzur eteklerinde
Yol çatıya varıp geçerken hışımla lokomotif

Çığlıkları devrim doğurdu harmanda anaların
Buğday başaklarını dererken haziranda
Alın terini sığdırdı gölgesine yaprak meşenin
Dersimin köpük ayranıyla serinlerken kavruk bağrı
Yanık bir t/ürküyle y/ürüdü düzgün babaya lokomotif

Dersimin bağrına uzak diyarlardan dökülüyorum
Koşuyor geceye pirim çakıyor mavi kamçısını
Toprak gebe kalıyor tüm bereketiyle denizlere
Güneş ışıklarını mıhlıyor tan yeriyle devrime
Büyüyor ardına bıraktığı b/izden çığlığı seyit rızanın
Analar bebeler ayakta alkışlıyor geçerken lokomotifim

K/ar kaplıyken toprak damlar yüreğim naçar
Pencerelerde yansımaları çırılçıplak umutsuzluğun
Gülmek yasaksa çatlak dudaklara mahcup gözlere
Sevinçleri düşük saçlarımı silkele karadan
Belki çilekeş hayatı bereket yağmuruyla bitirir lokomotif