Kartal’da
İskeleye bir vapur yanaşır
Zifir kadar yorgun
Gece yatağıma keş rehin
Deniz yırtığından akıyor zifafa
Göğsüm açıyor ay usulen
Pencerem işgalde
Pervaza sığınıyor damlalar

İskelede bir kayık şakırtısı
Yağmur doğuruyor reş bulutlar
Deniz kırbaçlar bir kayık
Zaman vurur ben cansız
Sözüm söz sana sevgili
Söz dediğin urba altı bedende
Yanan bir köz
Yüzüm maske kartal’da

Şerh koydum mintan diktiğim umutlara
Jilet kesiği ucube sözler
Kaç gecedir zikri zulada
Morgdan öte t’arafa bir yolcu
Bu kaçıncı basılması yüreğimin
Kaçıncı boğuluşu girdapta hüznün
İzleri ki silinmeden yıkadı insanoğlu
Kartal’da pişmanlıkla

Kartal’da eski bir konak
Konak ki ıssız sızısız
Sessiz tarihe not düşer sedasız
Tokmak kınar elleri
Saçaktan düşük güneş
Kırıyor gölgeyi güpegündüz
Kınar toprağı yitikleri baykuş
Kartal’da gümüşi gecede