geceye yanaşan yağmurun eskisinde duruyorsun
gözlerinin penceresinde buğuya çizilmiş liman
ve damlalar ağır ürkeklikle yanaşan gemileri oynuyor



ah toprak kokusuna ayin kadın
avuçlarıma doldurduğum dualar bir kelebeğin ömrüne besmele
sakın elinin rahminde duran şemsiyenin sımsıkı kavrayışına atma beni
tanrı yüzümün akan ırmağından derviş husu yolladı sana
teninin çıplak kokusunda karşıla beni



karanlığın illetindeki ağacın gövdesinde
okuyorum zula aşkı
damar damar kuru yapraklardan
kelimeler topladım sana
elbisenin bacaklarına yapışan zatürresinde bayılıyorum
cümlelerle bakmana
ve kirpik gölgelerine karışan acımtırak bir şiiri
kutsuyorum kadınlığına



saçlarındaki çarmığa acı figürler dolayan İsa’yım
birazdan rahmet elini uzatacak Meryem’in dudaklarına
olduğum özden inip
annemin etine kırmızı boyalı hayatla karışacağım



sakın olduğun resimden gitme
ağaç dallarını çıplak bulduğunda
yağmur uzakta bir kurak düşe göç olduğunda
ve ressamın elinde yaratılıp
şairin kaleminde canlandığında
sen zaten hep var olacaksın



biraz daha sabret...!

...

resim için Ebruu Yılmaz’a teşekkürlerimle.....