iyi bakın
suretimde gizlidir ay
güneş baktığım yönde doğar
ellerimde büyür bebeler
eksiler artılanır


kaç kez boğdular yüreğimdeki aşkı
yeniden doğurdum
ne zaman güne açsam penceremi
bir çiçek açsa bahçemde
umutlandım


ne çok kapı önünde buldum sevgimi
ne çok yanıma düştü kollarım
her seferinde dayanacak yer buldum
yeşiller çoğalttım durduğum yerde
çiğnendikçe bütün bahçelerim
yine de bir çiğdem,
kardelen oldum


hep kadın, kadın oldum
kirlettiler önümden akan suları
taş attılar duru akışlarıma
bütün günahlarını çimdiler üzerime
seyirlik oyun sandılar
hıçkırıp, ağlamalarımı


içimdeki insana döndüm
ne zaman çiğnedilerse
yere düşmüş gül gibi
uyanışım oldu sabahım
ağır ağır açıldı kızıllıklar
yine elime aldım işimi


durmadım oturduğum yerde
çıkmaz sokağa baksa da çiçeklerim
açtı en güzel renkte
büyüdü o sokakta çocuklar
okudu, evlendi
bir kadın nasıl yaşar gördüler
bütün engelleri aşarak!



7. 3. 2014 / Nazik Gülünay