hep bir kavgaya doğru yolcu
bileklerimizde sımsıkı sarı sayfa kokusu
birbirimizi anlama tatili sayarak şiiri
iliklerimize kadar üşümesek keşfedemezdik
katedilen zorun içimizdeki yarada yazlaştığını
ve hep aynı kentte yaşardık rüyalarımızda da
farklı dünyalarda ölümü gerçekleştirmeye hazır...

ekşi kolonya kokulu anlardan ürpermeler arası
boyası dökülü kapılardan girer gibi rahat
eş dost gezmeleri giyinmiş ağustos akşamlarından
kuşkusunu kırlangıçlarda yenmiş esrik
balkon yalnızlıklarında pişerek geldim sana
gelirim yine...

son yağmurunu bilmek kadar güzelsin
incir gölgelerinde özlediğim bir avuç
göğsüme inen yumrukta bile aradığım
okul zamanlarıyla arkadaşlık anılı
sabah huysuzluklarından uzak
kar ikindili bir yürüyüşten çekilip
en olmadık düşlerin kollarına uymuş bir gülüşte
ilk yağmurumu biliyor gibi sev beni...

Kağan İşçen