dışarıda ne yağmur ne insan
iki laf söylemeye çekiniyorum
kapanıp uykuma bir şey düşünsem
başım dönecek aniden

o kadar sarhoş ve duyulmaz değilim
bir o kadar da yaklaşmış değilim limana
biraz eğik ve can alıcı doluyor gözlerim
sular gölgeler ve allahın aşkına

bir şey getirin açılıp kapanan kapı
onun rüzgarı umutları ve sonrası için
bir şey getirin
gülün seherine dökülen kalbi
atışlarım sabahın ilk sisi
ilk uyandırılışı olsun insanlığımın

sana bunu söyleyebilseydim belki
kim bilir dağlar dağlara çarpar
ovalar dümdüz sevinmenin yeni çağı
hani bahar ve ilk çiçekler
nasıl uyanırsa öyle öperdim seni
ıslak çimenler
bulut ağlayışı sızlanışı falan

geriyor düşüncelerim kendini göğe
bir uzatsam utanır yanı başım
küserim kendime
ne söylesem nafile
uçak geçer bakışlarım sanadır desem
kim inanır bu işe

durma azarla
hayattan bahset paradan puldan
onun suyundan ve yıkanan yokluğundan bahset
ruhumun aya çıkarken söylediği şarkıdan
ne söylersen söyle işte
zaten
gülüşün dudaklarıma değen bir şey

gün ilerliyor tanrım karınlık ve yarını
ötesi var dileklerimin dar ağacında süslenen yeni sevgiler
geçiyor tanrım geçiyor
köprünün altından su
insanın içinden büyü
inansın kansın durdurup alını sonsuzluğa
biliyorum sen de varsın
sen de
bu uzayan uykuda.