dün aklıma gelip sonradan giden sendin
gitmeden önce bağladığın gece
hala hafızamın iplerine dolanmış duruyor
çabucak geçti o tatlı zamanlar
sesine açılıp kapanan kelimeler vardı
sözcükleri bir tutup bir bırakıyordun
ve her harfin başında ben diyecekken
sonunda ben kalmayınca susuyordum
söyleyeceklerim çoğalıyordu dilimin ucunda
ve toplaşıp geliyor tüm suskunluklarım



ayaklarını silmeden girdiğin için
halının üzerinde dağınık duruyor izlerin
dokunduğun havlularda kokun savruluyor evin boşluklarına
ve çay içtiğin bardakta unutulmuş gibi dudak izlerin
dokunuyorum bardakta unuttuğun dudaklarına
baktığın her köşeden bir çocuk bakıyor bana
ben gözlerime doldurup seni veriyorum onlara
gözlerin olup öyle bakıyorum bir çocuğun lekesiz dünyasına



ellerinin dokunduğu maddeler kıpırtı altı bir saydamlık
ki ellerinden toplardım günün ışıklarını
şimdi yokluğunda yorgun ellerim
bir bir küçük sıcaklık salıyorlar havaya
kendimde soğumuş olmayışına sürtünüyor ılıkça
ve hangi kaybedilmiş zamanın kayıp haliyim bilmiyorum
dün boynumun arkasından girdiğin anı çizmiştim
küllerin arasından geçip karşıma düşürdüğün
çıplak yüzünde duruyordu
yüzüne sığmayan çocuk gülüşün




kimbilir şimdi hangi rüyada hangi düşün içindesin
nefesim kesik kesik
dünden kalma gibiyim kabus artıklarıyla
uyuma çabası bu verdiğim ıslak yastıkla
bir yudum kahve ve bir sigara daha çeliyor kayıp aklımı
kaçırıyor beni uykularımdan
bir karıncanın kalbi kadar cesur yalnızlığıma sığınıyorum
ve uzun lafın kısası
artık ölüm
bir hata mesafesinde



Bülent Aslan ortak şiir çalışmasıdır..
kendisine emeğinden dolayı teşekkür ediyorum ...