yalnızlığı anlamak diyorum
önceleri unutarak serin bir şehrin uykusuz vakti
dağınık duygular durur akıl odalarımda
pencereme çarpan rüzgarın hatırlattığı
yalnızca gömülü bir kimsesizliktir
ellerim gözlerim ve ruhum boşlukta
geleceğim geçmişimin karanlığına gömülür
mavilerim koyu lacivertlere döner her günün sonrasında
ve sonsuz bir karanlığa saplanır umut kırıntılarım


yalnızlığı anlamak diyorum
yine gece kuşları tünerken düş yuvasına
ağır duman altı alkol kokusu saklanır havaya
ve resimler saçılmış
kanatır zamanı
unutkan ecel çoktan sarmıştır hayatın anlamını
hiç mi bitmeyecek kendime olan bu koşum
hılandıkca adımlarım
büyüdükçe büyüyor bu köhne yalnızlığım
kaç rüya eskittim kaç şarkı kaç yol
bir karalamalık kaç şiir can çekişti kalemimin ucunda
ve kaç suskun aşk tükendi kör- sağır gecelerde



yalnızlığı anlamak
renkler sohbete uzanır ağlamalar ortasına
susar her kangren yaşanmışlık
kopar iklim
adı saklı aşk yaralar hayallerimi
gölgem bile korkak karamsar ve kararsız
öylece yüzüme bakıyor
kafamın içinde gezinen ayak seslerinden
ruhuma edebi satırlar üfleniyor
şiir olup çağlamak istiyorum döneceğim evimin sokaklarında
parmak uçlarımın değdiği her yer ıssızlaşıyor
karıncalar gibi yavaş yavaş ilerliyor yalnızlığım ruhuma
uyutup bu telaşımı hasretimi avutmalıyım



yalnızlığı anlamak son bir kaçıştır
son bir kurtuluş
bitmek bilmeyen sancılar tutar yüreği
ve gelmeyene açılır bütün şiirlerin yelkenleri
penceremdeki yıldızlar gibi dokunamamak gelmeyen sevgiliye
bunca tedirgin vakit saçıldı üstüme
çöreklenir durursalınan yaprak misali soluma
günahın en has halinde bir ölüm sessizliği uykusuz saatlerim
kim olduğumu bile bilmiyorum
kendime sarılıyorum ve donuyorum



anlamak yani yalnızlığı
çocuk elinden tutmak sonrası hatırladığım
çocukluğumun şen kahkahaları asılı kalmıştı ağaç dallarında
ve bir evin tavan arasında saklı kalmış da sanki aşk
bulamıyor gibiyim
ve ay büyüyor yalnızlığın tek kişilik macerasında
konuşan tüm kelimeler ölüyor
ipini çekiyor söylenmemiş cümlelerim
geriye sadece umutsuzluk sureti bir boşluk kalıyor utanmadan


harcanan yalnızca zamandı
yalnızlıksa arta kalandı