uçurum kenarı havari aşklar merhaba
asılı düşlerimin çocukluğunu getirdim
üstü başı kir içinde bir yoksulluk işte
yırtılmış hayallerimi dikiyorum kirpiklerimle
yavaşça akan bir ırmağın çakıllarında
bir uzaklığın hasretine dayanıyorum
uçurum kenarı havari aşklar dinleyin beni
umudumun sürgünleri korkutuyor ruhumu
ayın gölgesi bile yabancı bir adamı anımsatıyor
içime kadar çekilen kıyıların berraklığı
mat bir boğulmayla kanıyor
ve gözlerimde bir aşkın hüzzamı
susuyorum en ummadık anında hayatın
şimdi sağır sancıların nöbetindeyim
bulutlar bekliyorum yağmuru ezberleyeceğim vakitlerde
bir küskün bir barışık yalnızlığın hayaleti ruhum
boş çerçevelere kasıtlı resimler çiziyorum
uykusuz gecelerin en çok yolculuk eden sesiyim
uğultulu kasvetler giyiniyorum usulca
kapının ardına döşüyorum kangren sahipsizliğimi
bir şarkının uzak çok uzak özlemiyle gidiyor aklım
ve göz kapaklarıma değiyor unutkan anılarım