Ayan beyan yazamadığım sözlerim dövünür
şiir otağımda
grift mevsimler gibi yüreğim
konar göçer meçhul söylemlerim

üryan bir kaçış bu toz duman hayallerim
umudumu kurşuna dizen kaçamak bakışların
veda diyor ellerin soğuk

gülüşümü ç/aldı gizemi saklı bir vakitte
sebebim oldu yalancı baharlar

karalar b/ağladım geceden zifiri
öksüz başımı okşamasın yabancı eller
izbelerde s/aklanır mı acımın fery/adı

sızısı çöreklenir başımda sisli resimler
aksi düşer yalnızlığın ruhuma
aynalarda büyür gölgen
s/alayım zamanı ahraz lehçemin içine
kadrajına sığmayan z/ahir bir şiir gibi
mıhlanır dudağının şerbeti zehir olmuş

mezarcı ellerimde korsan karalamalar savruk
örselenir gizi sevgiye mihmandar olan yolların
s/ol t/arafımın kimsesizliğin de Şefkat bekler hayat

keşkelerin ardında afet/zede hallerim
ölüyor kar/anlık düşlerim
duvar dibine çökmüş titrek bir çocuk ürkekliğiyle
boylu boyunca bakarım mazinin
tozlu yollarına yitik gülüşlerim nerede?

oysa;
umursamaz sanırdım gidişin kahırlı bir tokat
şimdi ben ve yalnızlığım
koskocaman bir yalanın objektifinde...
en acı görselin pozuna durduk
savrulmaları mızın üzerini örtsün nefti bir örtü
geride unutulamayacak n/em kaldı

Nuray AYHAN...