Yorgunum ey şehri İstanbul
Sana her gelişimde yanıldım
Her sevdiğimde
Bin defa sırtımdan vuruldum
ihanetlerin
En acısını sende yaşadım
insanlığın bittiği
Kahpeliğin sokak başlarında
kol kol gezdiği
Sevgilerin mendil gibi kirletildiği
Büyük bir çöplükten farkın ne senin
Söyle bana ey şehri İstanbul ...

Sana hep ümitle baktım
Sevdiklerimi dostlarımı
Çok sevdiğim memleketimi
Bıraktım sana geldim
Sen bana ne verdin
Derin bir ahtan başka ...

Kahpeliğin rezilliğin
Beş kuruş etmez sokaklarında
Sevgi duvarlarını kana boyatın
Kaybolmuş günlerimi
Mutluluğumu çaldın
Ömrümden ömür
Canımda can aldın...

Kaç garip insana mezar oldun
Kaç sevginin katili
Kaç baharı kış ettin
Dürüstlüğü namusu şerefi
Hangi karanlık gecelerden
İnsanlardan çaldın
Söyle bana ey İstanbul
Hayal şehri
Bir yalan daha söyle
Kaybedecek nem kaldı ki elimde
Bir yarılı gönül
Hüzün bakan bakışlardan başka
Kaybedecek ne kaldı.

Yazan. Ömer karagöz
Tarih.24.02.2014
Saat. 11.30