aklımdan sana açılan düşlerin güvertesinde biriktirdiğim
yüreğinin limanına demirlemesine az kaldı...bekle..!






ağlayabilirim mesela
kimsenin uğramadığı vaktinde kentin
sokaklarında ölü düşlerinden başka
sardunyaların kol gezdiği beton yığınlarını saymasak
oturur demsiz bayat bir çayın sıcağına
tütünle sevişmesini sunabilirim sessizlikte
ağlayabilirim mesela
yağmurun yolcu olduğu gecede
birkaç şiir kırıntısı durur tahta masada
ayrıntısız hayallerle sohbet edebilirim
toprağa değişiyle damlaların
yüzüme vuran kokuyla şaircilik oynayabilirim
zaman durmuştur
Azrail uzaktan seyreder beni
ve bir kaçış planı olur arkama düşen ıssızlık
hiç düşünmeden oraya atabilirim ruhumu


ağladığım gözlerime giydirdiğim kuru elbiselerle
yavaş adımlarla açılabilirim artık ruhsal bozuklu kente
cebime hangi ara girdiğini bilmediğim sakıncalı sıcağı avuçlayarak
ayrılık tonunda bir şarkıyı dudaklarımla sevebilirim
ve durarak bir camekan önünde
buğular ardındaki kitaba dalabilirim
adı sevgiye aç insanlar yalnızlığı
hayali kurgular içinde yazarı olup okuyabilirim
düşlerin karşılıksız olduğu vaktin bilgesi usum
uydurarak kitabın hikayesini
suskun romana ayak uydurabilirim
bir tütün arası verdiğim gecenin üç çıplaklığında
durur tüm hücrelerim
hangi zamanın ortasında olduğumu bilmeden
yeniden kaldırımların yalın ıslaklığında düşebilirim yolculuğa


ulan yine dokunuyor unuttuklarım
o kadarda üzerine ölüler koymuştum oysa
çoktan çürüyüp terk etmeliydiler beni
yoksa farkında olmadan kendime mi gömdüm onları
bir dilim aklım bile kalmadı üzerine aşk süreceğim
nasıl nerede kim diyerek aptallaşıyor dengem
eski bir hurafenin cadısı oldum lan
oysa kentin terk edilişini sahiplenmeme az kalmıştı
şimdi yırtarak bedenimin dışını
çığlıklar basarak deliliğime kaybedebilirim herşeyimi


bunlar sensizliğin şizofren sancılarıdır sevgili
özüme kattığım sevdan kısa devreler halinde
boşuna hesap ettiğim gelmelerin
yada geleceklerim mıh gibi saplanıyor hastalıklı kötümserliğe
yapabilirim dediklerim tamamen bir düşkünün günlüğü
oysa senli hayaller kuran bir kaptanın seyir defteri olmalıydı
boşuna sevgiyi sende büyütmedim
sensizlik ağacına düşen güz kuruluğu
şimdilik bende bir orman yeşili
ve evrende bir yerin bağımsız ülkesi sana aşk şiirlerim



aşk çocuktur, büyütmek değil adam etmektir önemli olan