Hasret
Bu neyin yası çocuk ? Bu neyin ?
Ölümü çok özledim, yaşamak gayri haram diyorsun Görmüyür musun toprak seninle uyanıyor Memleket sessiz,sensiz ve sevgisiz Ve sen ille de makberi bekliyorsun Etme çocuk ! Her filiz kendi bedeninde dal verir Henüz teninde papatyalar açmadı Ellerin hasretle bir sevdayı kucaklamadı Umutlarını kör gözlü karıncalar gözyaşlarıyla yıkamadı Haydi, bağır çocuk bağır ! Bir çığlık ki anlatılası gibi değil Güneş’e gidenler ak gelinlikler içinde bir gün dönecekler Ama sen ben öldüm diyorsun Yapma çocuk ! Ben gelince yas sarınıp ağlama Bak görüyor musun bahar geldi, çayır çimen şenlendi Tüm martılar adına şarkılar söylüyorlar Sen ölemezsin, yaşamak senin de hakkın Hayata kök salmış akşam sefası gibisin Her dokunuşta şuranda yedi renk Yedi cihana bedel bir yürek taşıyor Ah ! Sen bilmezsin,geceleri erguvan düşlerinden öpüp kokluyorum Çocuk ben de insanım; topraktan yaratılmışım Sen akordu bozuk kah kahalarıma aldırma Su kadar berrak değilim Beni de kirlettiler çocuk, beni de... Adını her anışımda yıkım yıkım yıkılan ben; Hüzünlere yoldaş sesini ne çok özlemişim Uyan çocuk uyan bak ben geldim Sana mavi bağrında destanlar yazılan Karanfil gülüşlü sevdalardan, Kocaman yürekli bir memleket getirdim Haydi, öp yüreğinden... ................................. Bu şiir yüreğini ve beedenini bu topraklara adamış güzel çocukların anısına yazılmıştır. |
Bir çığlık ki anlatılası gibi değil
Güneş’e gidenler ak gelinlikler içinde bir gün dönecekler
Ama sen ben öldüm diyorsun
Yapma çocuk ! Ben gelince yas sarınıp ağlama
Bak görüyor musun bahar geldi, çayır çimen şenlendi
Tüm martılar adına şarkılar söylüyorlar
Sen ölemezsin, yaşamak senin de hakkın
Hayata kök salmış akşam sefası gibisin
Her dokunuşta şuranda yedi renk
Yedi cihana bedel bir yürek taşıyor
Ah ! Sen bilmezsin,geceleri erguvan düşlerinden öpüp kokluyorum
Çocuk ben de insanım; topraktan yaratılmışım
Sen akordu bozuk kah kahalarıma aldırma
Su kadar berrak değilim
Beni de kirlettiler çocuk, beni de...
...
işte şiir
işte yaşamın ta kendisi...