.



köyde hayat
bu minval üzere
sürer giderdi
kendi bildiğince

köpek havlar
kedi miyavlar
tavuk gıdaklar
horoz öterdi

eşek anırır
öküz böğürür
inek mü’ler
koyun meler
beygir kişnerdi

badem baharı müjdeler
cıvıldaşır serçeler
açar çiçekler
yaşamak güzeldi

“kıçı kıçı me!,
kıçı kıçı me!
bosdi bosdi me” diye çağırır yallardık köpeği
gelir kuyruğunu sallardı, sevinçli
“pis-pis”, “pistan pistan” deyince kedi
sofranın artığını beklerdi

“geh bülü bülü” dersek,
“yem” umar, gurk tavık
toplar gelirdi bülüçlerini
bir o, bir butarafa aralı-aralı atılır ki
horaz ötekinlere yedirmezdi

“dah” dersek yürürdü
“çüş” dersek durur at, eşek
“ho(h)” der, sürerdik öküzü
“oşşt” derdik pısardı köpek
değilse yabancıyı geçirtmezdi
musibet, yalbastının eniği

dal eğer keçiye çoban
“brrrrss” diye durdurulur harmanda
ıslığımsı seslerle, su içirilir hatıldan,
“huşşt ha” diye çıkarılır ziyandan
kadınlar südünü sağerken yalvarır her birine
keçiye, koyuna, ineğe
gönlü edilmezse südü inmezdi




Resim Gürcan EKİCİ