Ormanda dolanırken bir gün, tilkinin biri
Bir et görür ağaca asılmış, gayet iri

Hemen ete yaklaşıp, şöyle bir nazar eder
Ete bir ip bağlanmış, ucu kutuya gider

Anlar ki bu bir tuzak; avcıların kurduğu
Bombayı patlatarak hayvanları vurduğu

Bir yolu olsa elbet, etle güzel doyulur
Tilki geri çekilip beklemeye koyulur...

O esnada bizim kurt et kokusu alınca
Gelir bakar bir et var, biraz iri, kalınca

Bir de bakar ilerde, tilki öyle duruyor
Yanına yaklaşınca kurt tilkiye soruyor:

‘‘ – Hayrola tilki kardeş, eti neden yemedin
Hem de fırsat bu fırsat, tam zamanı demedin?’’

Tilkinin beklediği fırsat ele geçince
Aklına fikir gelir, hem de kurnazca, hince

Der ki: ‘’- Sayın kurt kardeş, ben orucum, yiyemem
Siz oruç değilseniz, size bir şey diyemem

Siz yeyin afiyetle, ben burada beklerim
Katlanırım açlığa, sabra sabır eklerim...’’

Bizim saf kurt duyunca tilkinin sözlerini
Hemen asılı ete çevirir gözlerini

Ete doğru bir hamle yapınca zavallı kurt
Bomba patlar o anda, bizim kurtsa olur mort!

Son anları verirken tilki yaklaşır ete
Ve kurta aldırmadan koyulur ziyafete...

Kurt başını kaldırıp vaziyeti görünce
Sorar hemen tilkiye:’’- Sen oruçtun az önce

Bozdun neden orucu, ölmemimi bekledin?
Sürdün beni tuzağa, derdime dert ekledin...’’

‘’- Öyle deme sayın kurt, sen düşün nedenini
Bence hırsın yüzünden kaybettin bedenini

Ben ise sabrettim bak, top patladı sonunda
Açtım artık orucu, şaşacak ne var bunda...

...

Evet dostlar sonunda bitti yine hikâyem
Sizler hisseler alın, duadır benim pâyem

Tilki çok aç olsa da, hiç etmedi acele
Kurtsa hırsı yüzünden tez kavuştu ecele

Siz siz olun dostlarım gözünüzü dört açın
Hayat tuzakla dolu, sizler öteye kaçın

Bu kıssa da bizlere, misâl olsun, ders olsun
Kurt gibi tedbirsizler, müstehâkını bulsun...

Kadir Çetin 29.1.2014 İzmir (Anonim)