Cümle cihan senin olsa ne fayda
Be hey gülüm, dünya fâni, ölüm var!..
Mahlûkatın cümlesinde tek payda
Anla artık, anla yâni, ölüm var
Unutma ki dünya fâni, ölüm var!..

Dünya hayal, ölüm gerçek, bilesin
Gaflet sarmış, sen ki ondan gülesin
Bilir misin nasıl, nerde ölesin?
Diyorum ki dostum hani, ölüm var
Unutma ki dünya fâni, ölüm var!..

Söyle hani nerde atan, ecdadın?
Ölüm alır candan lezzetin, tadın
Unutulur!.. Belki duyulmaz adın
Alır elbet candan canı, ölüm var
Unutma ki dünya fâni, ölüm var!..

Sıra sana gelip vaden dolunca
O gül yüzün, gülmez olup solunca
Melek-ül mevt misafirin olunca
Bre nefsim!.. Dinle beni, ölüm var
Unutma ki dünya fâni, ölüm var!..

Kimler geldi, kimler geçti, bir düşün
Bir gidersen artık olmaz dönüşün
Hüsn-ü hatim ile olsun ölüşün
Bir yerlerde bekler seni, ölüm var
Unutma ki dünya fâni, ölüm var!..

Dostu dosta kavuşturan yol, ölüm
Son nefeste iman varsa bal ölüm
İsteyene nasihattir gül ölüm
Bir çok zevke olur mâni, ölüm var
Unutma ki dünya fâni, ölüm var!..

Kul Mahmud’um; ölüm gerçek, ölüm hak
Vade dolar, ölüm gelir muhakkak
Nice candan sevdiklerin gitti bak
Rahmet olsun… Gâni gâni, ölüm var
Unutma ki dünya fâni, ölüm var!..

Kadir Çetin 27.06.08 Nazilli