Ne umutta can
Ne can da umut
Ne kalpte canan
Ne cananda dayanacak güç kaldı
Bir yaprak dalında sen
Bir mağra kuytusunda adın
Ve yıkık dökük bir evin damında ben
Dilimde hep aynı namem
Hep aynı yerde saymaktayım
Ne yollar kabul etti beni
Ne yar dediklerim sevdi
Açılmaz yaralar kaderimdi
Ne toprağa geçer artık sözüm
Ne bir söz söylemeye yeter gücüm
Belki beni o bile kabul etmez
Kim görüyor ki ağlıyor iki gözüm
Ne sonbahara var bir isyanım
Ne de kuşlara kaynar kanım
Rüyalarımda bile günahkar bir yanım
Diğer yanımda bitmek bilmez sancım
Gecelerimden çok küçükken çalındı uykularım
İçimde hep bir hasret vuslatı aramaktayım
Beklentiler içinde seni sormaktayım
Ne adresin var nede benim takatim
Gemiler bile demir atar limanlara
Ne tutunacak bir yerim var
Ne iskelede beni bekleyen yarim
Dua dua yükseliyor acılı ahım
Bir balık misali kendimi akıntıya bıraktım
O bile benden daha hayırlıdır farkındayım
Ben sana layık olamadım
Gece nöbetlerim seninle şimdi
Bindiğim otobüslerdeki yollar senin
Hiç bitmesin istediğim
Her terminale gelişimde hüzünlendiğim
Sevip de söyleyemediğim
Herşeyimi kaybettiğim
Her trafik lambasına kenetlendiğim
Ve boşa geçirdiğim
Tüm senelerim ve hatalarım aklımda
Bir yanımda senin varlığın
Sol yanımda kalp ağrım
Gidiyorum sanki yolun sonu kabristanım
Ağır ağır geliyor düğün arbamın tekerlek sesleri
Sanki baş ucumdan insanlar birer birer ayrılıyor
Ayak seslerini metrelerce yerden duymaktayım
Ve ötelerde yine sen varsın
Geleceğim bir gün yanına demiştim ya
İşte geldim korkuyorum
Ne sevabım var
Ne karşına çıkacak takatım

CANSU MENGENCOĞLU(Bu şiir BALIKESİR DE yazılmıştır)