0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
932
Okunma
Damlasam
yağsam diri,
Sağnak-Çise-Dolu
ıslatsam, boşaltsam İçimi
emsem İstanbul’u.
Sızsam
Bulut arası sinsi Güneş,
bulasam İsli-Sisli
Gümüş rengi-gri
Altın Boynuz Haliç’i.
Yele,
Rüzgar esmeye,
Boğazında sarmaya göre,
bahtsız Başıma
Sevda.
Çeksem
Dost Semtlerinde
ayrılıkları sesiz
seninle-sensiz
Çile.
Üşüsem
Kışında tiril,
Yazında terli,
Baharında Burcu Çiçek
ve
Sonbaharında titrek
Sokaklarına yorgunluk dolu
soluk Yapraklar döşeyerek
düşünsem İstanbul’u.
Ağlamaksa
"- Al, bana dokunan,
Gözyaşlarım gülmeye buruk,
Aşıksam Umudu kırık,
sordum mu ben sana,
Emirgan’a!"
"- Beterini bul!"
da
deme bana
İstanbul.
