Kudüsüm
Meryemim
Leylam
Şirinim
Ak gerdanından süzülen terinim
Düşür beni ayak izine
Düşür beni doğduğun ellere
Düşür beni yalnızlığının bekaretine

Yüreğimin soluğunu süsleyen esmer isyanım!
Çağlar boyu acısını çektiğim halkımın yüzü
Omuzlarıma yük diye bildiğim eflatun sessizlik
Üfür nefesime ve zifire çalsın gök yüzüm

İnadım inadının hırçın kelebeği
ve kozasızlığında çırpınan kör bir adam
diz boyu başaklar
benden habersiz boşa geçen zamanlar bunlar

Beklediğimi bildiğini bilsem
çürürdüm beni bıraktığın sularda
ama unuttun beni belgesiz bir zamanda
Hep sağ elimin işaret parmağının arasında sıkışmış
bir nefessizlik kendimsizlik

Ve huzurun mavisini alt üst etmiş dilindeki onlarca oyun
yine üşüyorum diyorum gel koynuma
az biraz soyun
"sevda baştan gitmiyor yar ile yatmayınca"
gidişimin resmiyetini kazımış ruhuna

Mezopotamya kadar yoruldum
Dizlerim kanlar içinde
yalvar yakar dağ eteklerine düştüm
Sustuğun yüzümden yarana düştüm
Ve biliyorum bir zamanlar ak düşün/düm
Bu yüzden her gece kirpiklerine düştüm

Acımı acına kat demiyorum sana
Elimi tut ya da sev istemiyorum
Göğüm ol ve yağmala şehrimi
İsyan yüzüm ol dağıt yüreğimi



...