Keşke en çok sevdiğim kelime mi benim,
Damarda akan kan gibi mi başka arzusu?
İdealin dünyası içine doğmak mı yorucu olan,
Yoksa kırıkları toplamakla geçen ömre mi isyan?
Hayır, keşke değil, çare değil ötelenmek kendine,
Günahları biriktirmek değil, en fazla toplayıp atmalı denize.
/
Başkalarına başkalarını anlatamamak mı esas dert,
Yoksa kendinden verememek mi dert olan sana?
Belki de alamamak ’o’ dediğinden bu biçare cana.
Allah’ım, kaybolup gidememek mi kambur oldu sırta,
Ve çok mu anlam yükledik ’oldu bitti’ görülen dünyaya?
/
En çirkin hayatı yaşayan, neden arar en güzel kelimeleri?
Söylediğim anonim bir türkü, benden çıkmış dediler şiiri.
Göğe bakmalısın ki göresin yıldızları, seçesin karanlığı, ışığı.
Öyle değil mi? Başını yaslasan şimdi o bitmez tükenmez nura.
Varsın çalsın söylesin, bırak gülsün ağlasın cins-i beşerin,
Sen bırak kendini dinginlik sofrasına, olur ya anlaşılır derd-i kebirin.

Scatter