kukla....




gözlerimin köylerinde uçuşuyor hala küller
ki
tek celsede yanan kitaplar karışıyor gri tona
korkudan mı
yoksa cesaretsiz bir öykünün sonucumu
hala perdelerin ardında kör sağır dilsiz bayramlar..



vicdan
emek vermeden kısmet oluyorsa zulüm satan seyyar için
anlıyor insan gözlerin görmediği bir üretim var tezgahlar altında
Donkişot kılıcını çekerek saldırsa güneşi zapt eden ihanetlere
biliyorum ki
ardından Robin hood al aşağı eder bu tanrıların tapınaklarını
insan kaldıkça
yüreğimin Felluce de bağır bağır bağıracağı aşkları olacak
yüzümün renginde bir sarı bir siyah çocuk gezinecek
ağır yorgunluk altında
bir Filistin büyüyecek zerdali mevsiminin söğüt altı düşlerinde
uykusuz çocuklar yıldızlı bir mayısı kucaklayacak
Rodrigo nun gitar konçertosu çalarken Kudüs’ün caddelerinde...


kandırılan yok üzerine afiyet sofraların ardından
sadece aklı yitirilmiş zanaatı insan olanlar var
ekmeğin buğusunda ısınır mı sokak çocukları
benim doyduğum yemeğin bir kaşığıyla doyar mı
aklımı tırmalayan hey hayatın soruları
bu gece son verin işkenceye
bir tutam cevapla doldurun tüm dünya kardeşi halkların rüyalarını..


sevgilinin yanaklarında
çok uzak coğrafyaların nehirleri karışıyor Fırat’a
saçlarının toplanmış yücesinde And dağları
yine yağmurlara sağanak dualarla duruyor gözlerinde Afrika
bağışla beni hey gerçek insan
sonunda bende delirdim
deliliğin tek ırk’lık gezegeni düşlerim....



azalan umutların büyür yenilenen düşlerinde....


not:hasan abi bu şiiri okursan onur duyarım..

hasan abiye yürek dolusu teşekkürler,mezopotamya yüreğine sağlık..