Kanatlarından evvel ölen kelebeği
kozasındaki o derin uykuyu reddediyorum.

Yuvası bir enginar yaprağı
dersin gözlerinde ağustoslar
böceğe tembelleşiyor.
Ana rahminde mayın tarlaları
bir çocuk isminden vuruluyor.
O isimle çağrılan mezartaşını reddediyorum...

Öldüklerinin milliyetinde ırklar var
soyları, sopları aynı dizeden
boyları, yaşları gözyaşıyla bir
hadi, diyorum sana
hadi aç kalbinin içindeki yarını
yaşamadığım bir memleketi reddediyorum

Sonra çiçekleri anons ettiler
renk renk, koku koku
yapraklarından dağ polenlediler
sanki herkes başkasının sonu
Seslenir yüzlerin aynadaki aksi;
sesimizle emzirmediğimiz çocukları reddediyoruz!

Aralık her daim yirmi sekiz bedene sığıyor
üşüyor parçaları ayrı lisanlarda...
telaffuz edilmez,
otuz beş lehçeli tarihtir unutulan tüm mezarlarda
katliam peygamberine kul olan ölümü reddediyorum!