Çiçek kokusu

yosun kokusu

uçsuz birşeyler

uzayan denizlerim

şiirde yazan şahıs

her kış geldiğinde duyulan

yağmur kokusu

arsız birşeyler

isteyen hırsızca ve delice

beklerim onun yüreğinin sonsuz mutluluklarını

yazılar olurum

ağlamak kayboluyor

seni sevmenin dakikaları

ve senin benim ilklerime dokunuşun

iliklerime değin saklanmışsın

ve gerçek tınısız bir kuşun özgürlük mağduriyeti

bu yokluk günlerinde

sarılır koynuma

canhıraş sevmek

kurumuş denizlerimde sayıklarken hayal

elimdeydi

vurulmuştu saçlarıma

bir toka gibi

Ve düşler

senin yolundan onca ayak izi

senin biçiminden düş

içimde akan kansın

açan can çiçeğim

yüreğimin ihtiyacıdır sevgin

ve onun içindeki adam...

Koyudur şiir

ve naif yumaşacık bir sevgidir

altından topraktır

varlığın şerefine

içtiğim kadeh kadeh

sarhoşluğudur mutluluğun...

ve aşk derimin içinde

ikimizi aynı hissettiren o kaygı

geleceğin ıpıslak titrekliğiyle

elimize alıp baktığımız

kalbimin zaferi gülüşün kadar duru

maviye çalar bulut

bir sonsuzluk denizidir

içimdeki o sevk ediliş seni sevmeye

budur işte sabahın yelinde uçuşan

budur denendiğim vurgu

Kolay değildir Yusuf’a Züleyha olmak...