Ve hep acıya gülmüşüm...

saatin olmadığı an ve yola çıkışım....

tanrının çekmecesinde gözlüklerim ve aynam

hala körüm

bir kaç cefa kaç acı

korkak bir korkuluk mudur inanç

insanlık adına yapıştırmalı kemikleri...

kalbin durgunluğundanmıdır günyüzünün hüznü

oysa saklamıştım insana mavileri

yeşilleri bağışladım

o kahverengiye yatırdı bedenimi

istemsizdir hücum yada geri çekiliş

yürürsün ıslanırsın

ıssız tebessümlere karşılık...

ve gerçek tınısız bir kuşun özgürlük mağduriyeti

ve sen içerde bir yerde şakıyan şarkım

gerçek ve yalanın arasında sıkışmaktır seni sevmek...

yaktıklarının içinde yanan

vesveseci o yakınlıkta bu kadar uzak bir tutum

düşünemiyoruz

kapıp koyuvermişim herşeyi

Birşey yırtılıyordu ağzından

akıyordu cam kavanoz

bozuk insanlık saçılıyordu bozulmuş...

ve bir döngünün karnında yeniden doğdu

ellerimin içinde kendi kendini bıçaklayan yazgı.

Birşey var

elimde ve yüzümde

bir fener göz alan bir fener

birşey var bedeninde

benim yüreğimi deşen

kimse bilmemeli

uykuyla uyuşturduğum yokluktu

bir hatıraydı hiç unutamadığım .

çantamda akıl sır ermez bir dünya

fermuarlara gizlediğim düş yazım

kimsenin dokunmasını istemem

lakin toz olur hatta çamur

anlamaz sağır görmez kör

sokağı silinir çocukluğumun şehirden

ve uslanmaz ergen bir akıldır yaşadığım...

bu sabah sevgi sandığım herşeyi boğdum insanlığın vicdanında

her yanı kirlettim

her yer kanasın derimdeki lekeyle ...

utanır yüzü İNSAN şeytana SELAM durturtan...TUFAN....