1)

O’nu affetmemişlerdi...

Onların ayık dünyalarından kovulmuş bir sarhoştu!
Affetmediler...
Sonra öldü...
Pişman ve kıvrana kıvrana...

/Bulursam bir gün mezarını onun
Yakacağım şiirlerimi.
Savuracağım küllerini...
Sarılacağım ona...)

Dönüp de yüzüne bakılmamış o yüzüne sığınacağım...

O işçi ellerine
O iş bulamamış dizlerine
O parasız ceplerine
O yanılmış, bilememiş, dağılmış hallerine...

Düşünce vuranlara...
Yanılınca yırtılarak ayrılanlara
Bir daha başını kaldırıp bakmayanlara
Kinine bir köpek gibi sadık olanlara andolsun ki...
Sarılacağım ona...

Şarap şişelerine "ailem" diye ağlayan bir adamın
Küf kokan sakallarının arasından bakacağım dünyalarına
Yaşamaya nasıl koştuklarına...
Evlatlarına nasıl sarıldıklarına...
Yargıladıklarına...
Sandıklarına...
Kaktıklarına...

2)

/Ah
Kinine batırdığım kirpiklerimle baktım kendime
Oturdum ağladım dizlerinin dibinde
Sen, rüyalarda bile kovdun beni...
Ağlayarak gönderdin gündüzün telaşına

Yine geldim dalgınlıklarda
Bir an...
Çok değil bir an sana geldiysem, şaşkınlıkla
Kalbimin içinden bile kovdun beni!/

İz bilenler gitmiş şehirlerden
Ahkam gitmiş
Elem gitmiş
Ellerin gitmiş...
Tutup kolundan itelemeler gelmiş

Kimse gelmemiş
Sen de gelmemişsin.

Koca bir şehirde yapayalnız ölmeyi dost edinmiş bir dalgının
"Affedin beni" kokuyormuş son nefesi...

Bütün aflar toplanmış
Bütün vicdanlar
Filistin’e gitmiş...
Irak’a gitmiş...
Afganistan’a gitmiş...
Afrikaya gitmiş...
Endonezya’ya...

Ama işte o şehre gelmemişler...

Bütün ağlayan çocukların başını okşamışlar da
Bir sarhoş’u okşamamışlar.

Gidip Allah’tan af dilemişler de her bayram
Bir bayram olsun affetmemişler...

3)


Gelin ey kovulmuşlar
Ey yanlış yapmışlar
Yoksulluğa vurmuşlar
Dışlanmışlar
Kardeşlerim...

Ağlayalım
Çok ağlayalım
Arkadaşlarımıza, komşularımıza ve de onlara...
Olanlara bitenlere soranlara unutanlara
Sonra unutalım herkesi

Çekilin evlerinden
Harabelere gelin
İstasyonlara...
Duraklara...
İnşaatlara...

Kentlere ve kinlerine selam olsun
Ahlaklarına ve yasalarına
Haklılıklarına ve gururlarına...

Çürümeye çağırın kalbi kırıkları
Bir daha toparlanamayanları
İnsanın ocağına düşmüş tüm zavallıları
Oturalım köprü altlarına.
Kalplerden kovulanlar
Meleklere ovulanlar.
Çıldıranlar, delirenler, keşler, evsizler, tinerciler, sarhoşlar...
Kardeşlerim çürümeye çağırın kalbi kırıkları
Karışalım, gidelim bu plastik vicdanların ahlak masalarından




18 Aralık 2013 Çarşamba 01:31:35
D.Bekir