hadi ben öldüm farzet
yık gözlerindeki benli sevinçleri

ikimiz de aynı masalın içinde
cayır cayır alev ateş yanmadıkmı nasılsa

uçurumlardan yükselen
o çığın yankısı her iki yakanda ellerim gibi kalsın...

bana içinde yürek olmayan
toprak kokan bir cesedi sürüklemek kalsın....

aynalara dargın gözlerim
şakaklarımda kara kara kışlarla yürünmez

bak ben yürüyorum mahşere
boynumda yağlı urgan ucunda bir ilmekle...

çökmüş omuzlarıma abanmış saçların
saçılmış yüzüme cennet kokun yayılmış tüm hücrelerime

şiir kırıntısı işte
anlamını yitirmiş bir kaç mısra mırıldanırken
toprak kokar çürümüş dudaklarım...

yüzümdeki derin çizgilere gömülmüş
acılara boğulup kaybolmuş o eski pervasız gülüş
buz yeşili gözlerimde hissiz donmuş...

hadi uzan kopar bir yıldız göğümden
o martıyla beraber göm göz yaşlarıma umarsızca

gözlerime sığınmış senli baharları...

biliyorum o masal bitti
ay kanayacak göksuya kan tutacak yakamozları...

gece kan kusacak alaca şafaklara
hadi yumdum gözlerimi usul usul öldür artık beni...

Hasan ODABAŞI