hadi yık gözlerindeki benli sevinçleri
aynı masalın içinde cayır cayır alev ateş yandık nasılsa

ahım uçurumlardan yükselen çığlıklarımın yankısı
her iki yakanda ellerim gibi kalsın...

bana içinde yürek olmayan
toprak kokan bir cesedi sürüklemek kalsın....

aynalara dargın gözlerim
şakaklarımda kara kara kışlarla yürünmez mahşere
ben sol yanımda cehennem ateşiyle yürürüm sen aldırma...

çökmüş omuzlarıma abanmış saçlarında
cennet kokusu...

dünden kalanlar
şiir kırıntısı anlamsmını yitirmiş bir kaç mısra işte...

yüzümdeki derin çizgilere gömülmüş
acılara boğulup kaybolmuş o eski pervasız gülüş donmuş...

güğüm tarumar soğumuş kararmış güneş
sol avucumda titreyen bir dolunay

sağ elimin ayasında buz kesmiş bir tomar yıldız ölüsü...

ben sessizce çözülüyorum
bir demli cayın üşüyen buğusunda dağılıyorum
balıkcı kasabasında küf kokan salaş sabahcı kahvesinde...


biliyormusun o masal bitti
o kapkara denizin başını yasladığı o koca dağda yerle bir oldu silindi...

silindik
bu köhne kasabanın gizemli silüettinden koca bir hiç gibi
ve gökten üç elma düşmedi ...

Hassan ODABAŞI