// Susayınca uzun uzun susarmış insan
Susuyorum derinden su diyemiyorum...//





Her güzergâh bir miskâl anda durur vakitler
Şeblerimden akıyor hıçkırığın öz suyu
Çeyrek asırlık ağrı mihmânımsa akitler
Ardım sıra koşuyor harlı ve derin kuyu



Bozuk lisânım yetmez dillendirmeye âh’ı
İnfilâk çiçekleri dört yanımı dağlıyor
Hangi od yakar bilmem boynumdaki günâhı
Menevişlerim üzgün gülzârım kan ağlıyor


Öksüz yetim nehârım vahâm değdi geceme
Ayın şavkı haylamaz titreyen ellerimi
Güne küsmüşlük bu mu ? Bir çöl indi eceme
Göklerim kavruluyor sızlatma tellerimi



Yaralarım ağrıyor kavuşumsuz gâyeler
Narkoz yemiş figânı şuursuz vaatlerin
Bıçağın izi derin dizlerimde pâyeler
En son demine vardım eşrefli saatlerin



Taşa yansam derdimi taş yanıktır ezelden
Mihneti omuzumda âşinâ hederlerin
Sol kolumda bir ağrı vuslatımsa gazelden
Nemrut bakışlı serâp ! Sahramda kederlerin



Bigâneyim kendime müntehânın gizinde
Gördüğüm her kuyuyu Yusuf’um biliyorum
Aşk gömleği eynimde beş vakitin izinde
Sayhâ sayhâ Yâkup’un sabrını diliyorum