Ne yapsam kaçamadım her daim aşikârım
Kahırlar pusu kurmuş hep peşimde geziyor
Ayrılık avcı oldu ben hedefte şikârım
Yazık günah demeden kurşunlara diziyor

Gittiğinden bu yana gözyaşlarım bir nehir
Sensiz alıp verdiğim nefesim bile zehir
Üzerime devrildi sanki bu koca şehir
Ruhum göçük altında hasret beni eziyor

Ebedim katran kara kan ağlıyor ezelim
Kurumuş bir çınarım dökülüyor gazelim
Öldürsen gam yemezdim süründürdün güzelim
Düşündükçe zulmünü sızılarım azıyor

Beni sitemkâr sanma sözlerim beyan şimdi
Terk ettiğin gün bittim gençliğim ziyan şimdi
Fazla söze ne hacet akıbet ayan şimdi
Mecnundan beter oldum aklım fikrim tozuyor

Bu ateşi söndürdüm yanmam artık desem de
Döner diyen fallara kanmam artık desem de
Ölsem bile adını anmam artık desem de
Hayalin allem edip yeminimi bozuyor

Senki beni kendinden koparıp ettin cüda
Bu cebrin hesabını elbet soracak hüda
Ömrümü usul usul törpüleyen bu veda
Şiire döküldükçe heceden kan sızıyor

Ey firari sevgili yüreğimin kaçağı
Azrail boğazıma dayadı bak bıçağı
Aydurmuş’un adresi şimdi hüzün kucağı
Yokluğun günden güne mezarımı kazıyor

MUTLU AYDURMUŞ