Adını gecenin en görkemli kederinden aldım

avuçlarına iki çizgi çektim ince ve uzun

zaman kırıldı gözlerimde seni beklerken

öylece durdum ruhunda iki sur bir araf

derin düştüm yorgun kirpiklerine

dedim ki ateşi çalmaya geleceğim

dur üşümesin dudaklarında naar

Thera tutuşmasın saçlarında

parmak uçlarında başlayan yağmur

yeşile lif veren kök ve dal

ey yar

diz(e)lerimde yamalı şiirler

içimdeki yazısız tarihiyle yol

kar yağmış cehennemin kalbine

orda buzul sırat

bekle beni gülüşü kehribar

sana camdan şehirler kurdum

helezonlarla çizdim ayağına cenneti

sesiz bir yürüyüştü benden sana

damarlarımdan dolaşan kana

izafi bir kıyam

ölümden insana

sınandık yandık kül Arz Amentü

ellerimiz hala çocuk eyy ütopya

kalbin kainatın ve aşkın

iksiri sadakatla yazılan

son kitabedir bu Şiir

...


CC_