Eğer gölgeniz kısaysa boyunuzdan
mutlak şizofrendir aşk o gün

kör bir karıncaydım toprak yerdim yılanlarla
kurgumu bozardı ne zaman sevsem bir berfini
kulağıma Apokalipsi çığlığıyla-üflenirdi sur
dur. kayıp bir yağmurum akşamsız yağan
daha içime doğranan kanla ekmek
ah ne güzeldir şimdi sevmek
üçe kadar saymışım, doymuşum bütün uçurumlara
heeeyy ölmek- yüzü çalınmış dervişim
ve dokuz bacaklı örümcek
kipine uygun siyah
yani kuyu dersem Yusuf
gece dersem Meryem..



Tek canlı anlamadı beni
diyedir ölülerle gün saymam bir ömre

yüzümü alıp gidiyorum uzak kıyılarına bir şafağın
orda suların doratlara-
orantısız amog
rüzgarın ve yağmurun ve akşamların
ve ateşin semaha duruşunda
döne döne bir şiirin
yanmasını

and olsun ki...


Hep geç kalışımdandır mutlak
kendi gölgeme carpıp düşmek/ dedimse

yıkılmayan bir yanıma bu şiir

Çapraz taradım saçlarımı bu gün
botanik bir gülüşle sokağıma
bir tufan geçtim Nuhu
yontuları dinledim
antik bir dağdı günce
putlarla konuştum
zeytin yedim Peygamberlerle
uyudum bir yutanın gölgesinde

kendimi gördüm yine ölmüştüm

Düş içinde düş yani
zerreye bölünürken Atomlarımdan

sesinde uyudum evrimin

bir mağrada uyandım

Varlığım
hiç...






_CC_