Şarap mevsimiydi...
Gecelerden bir yaz gecesi
...


Boyutlararası bir köprüye sığınmak istedi düşlerim
T a n r ı’ların ayık olduğu saatlerdi
Akmamıştı henüz zihnimden düşüncelerimin uykusu
Helen salınıyordu denizin kıyısında
Ve P a r i s kumsalıydı gözlerim
Dokunulamayan hayaller savruluyor
Saçlarını tarıyordu mercan dişli tarakla
Güzeller güzeli H e l e n...



Tüm ölümleri ayıklayıp kürdanla
Arş-a sürgün etmişti aşkların Tanrısı...
Ak köpüklü dalgalar coşarken sularda


-Suçların üzerini çizen bir edaydı zarafet
Taş duvarların dibinde-
Kusurları darağacının gölgesine astılar
Y e t m e d i !
Gölgeleri ipek urgan ile bağlayıp
Gümüş endazeyle tarttılar.
Korkunun dili tutuldu
Lal bir sersemlikte bocaladı ayaklar
...


-İ n s a n tüm kusur ve kabahatlerinin gölgesinde tamdı
Vazgeçtiğinde ise noksan-



Anka kuşunun kanatları eşlik eder masallara
Geceleri göç eder karartılı yolların gölgesi
Ve vurur adamı gecenin yarısı can evinden
Eşgali belirsiz gölgelere dokunamaz resmiyetin elleri
İlahi düzenin peri tozuyla örtülüdür kapıları
Açıp kapatamaz kendini bulamamış kimseler
-Tek boyutlu aklıyla soyut olana basmaz
İnsan-ı ad/emin fikrinin zembereği-


Soylu arap atları suretleriyle yarışır
Rüzgarları kıskandırır yılkılar
Uzaklarda yoğrulurken sancılar
Her yanılgı kendisine uygun tende oynaşır


-Kadrajın ucunda z a m a n
Zamanın üzerinde n i z a m-
Oynarsa yerinden arz-ı endam
Kırılır tuzla buz olur sırça cam...

Dalgalanır denizin koynunda henüz dişi çıkmamış hayaller
Sarılır boynuna insanın
Davet eder sonsuzluğun koynuna
Düşlerde uykuya dalar yıldızların kucağında
Emzirilir meleklerin kanadında
Dökülür ışıltılı soneler göğün yüzünden yerlere
Masumiyet kokan şiirler resitalinde sonlanır bazı aşklar
Güzellik Tanrıçasının ziyafetinde bağışlanır tüm suçlar
Gölgeler solar sona kalan baharın eteğinde
Yangınlar çıkar iki kaşla gözün ilerisinde


Ve Tanrılarda ağlar bazen defne ağacının gölgesinde
...




Maide Özgüç
Bodrum/Aralık/2013