kışın yazla buluştuğu mevsim aralığı...

göz kapaklarıma düşen uyku
zamanın üzerinde izler
kırık fay, ley hattında

zaman paradoksal bir boylamda
algı ötesinde sonsuzluk

kim neyi arıyor hala?
ibrişim bir nefesle üfledi peri!
masalın kurgusuna dahil oldu sihir
gökyüzünde parlak dolunay
ay ve yıldızın yakınlığı
güneş kaldırdı ötelerde perdesini
ey ihtişamında büyüyen güzellik!

kuyruklu yıldız geçerken
zamanın elinde kırıldı ok
ve saptı bir süre ibresi

kupa arabası sütunlu yolda
mağrur bir kucaklaşma yolla kupa arabasında
bir çekim, bir iz düşüm
yer çekimi devrede...
metafor dalgası sarmamışken daha
çakır yıldız gökyüzü

ey kelam!
dudağında tut!
düşürme yere ölümü
son söz, son günah kadar ömre yakın
mucize yaşantının özünde
kristal köprüyle kucaklaşıyor gece
devrik cümlelerin hezeyanı
kuş köprünün üzerine kondu
konmayıp ne yapsaydı ya?
dal sarkar alıcı kuşun niyeti farklı
...


ah zaman!
kötü yürek taşıyanlar yana çekilsin!
çalarken borazanlar
prens arar en güzel kızı
kızda masum bakışlar
maskülen telaş adımlarında

allı pullu dilekler oynaşıyor gökte
geçmişe dokununca küller
ey yalnızlık sırtımı sıvazla!
kendi kendimde çoğalıyorum nasılsa
kalabalıklara sığmayan bir boşluk sonrada
bağışla beni sevgilim
hikayeyi bitiremedim henüz

bu atmosferde bu sırça sarayın yolunda
ertelediğim düşlerin kırsalında
ayakları çıplak düşler yürüyor toprak yolda
yeşil çayırlara basan adımların üzerinde
beni saran hava
masmavi yine gökyüzü
oksijen doluyor ciğerlerime
dilime dolanır bir ıslık
ve başımı örtüyor bulutlar
bir adım ötede bahçe
savuruyor rüzgar saçlarımı hafifçe
kapanda fare
tutsaklıkta yokluk
ben seyirciyim sadece
bir dokunuş sihirli değneğin asaletinde
tılsım yağıyor yukarıdan

geceye vuruyor gong sesi
kız pelerinine sarılıyor az daha

bir ıslaklık burnumun ucunda
yağmurdan düşüyor ilk damla
on ikiyi geçince saat
bal kabağı bahçede
kupa arabası pusların arasında
kimse yok içinde...


bir gece kelebeği
bir de cam pabuç geride

*





Maide Özgüç
Bodrum/Mart/2014