yarı saydam gecede yorgun bir bulut
ıslak kumda karartılar
zaferden dönmekte gülüşün
ardı enkaz kayalıkların
dipte yatan tortunun hassasiyeti ortada
ellerinizi yıkamalıydınız bu şiire başlamadan




kıyısı olmayan kentlerin yalnızlığı gibi meçhul gölgeler
neden çizdiniz yolları
çizili asfalta basamıyor çocuklar
boyalı atıyla koşan adını unuttuğum jokey mi sorumlusu




başka zamanların külleri savruluyor ayazda
uzun kirpikli çocuklar kadar güzeldi teyzem
aklımda bir tuhaflık
adını koysam unutmadan şiirin
belki kendi yazdıklarımla yakınlaşırdım
ondan bu mesafe
kahrolası arpa boyu görünen yollar
lafın gelişi elbet
uzaklık akılda cehennem!


siz kenar paylarını hesaplaya durun
başka şehrin efsaneleri kapalı gişe
birde;
yolun bir yerlerinde bekliyor g a d o t
ona yetişseniz ne olacak
hepi topu biraz itibar


olacakları hep bir ağızdan haykırmak yerine susabilirdiniz oysa
tanklar tüfekler icat ederken birileri
sizi yaralamasına izin vermeyebilirdiniz hiç bir şeyin pekala
sonsuzluğun bahçesinde yaralı işte hep o çingene
oysa
hep oysaların ardına yaslanıyor şiir
kurtarmalıyım kendimi
ve dilimden pervasızca atlayan kelimelerimi
huyum hep böyle değildir oysa pardon!

şimdi bir pervasız gülüşü geçirsem yüzüme
katsam şiire yarım yamalak o telaşı
tanıdık gelecek belki ya
kendime yabancılaşacağım büsbütün
ondan hep
dış açılarımın içe dönmesi


sessiz aşkların son gardiyanını anlatıyorum yine
dinleyenler uykuda
boş kağıtta bir afra
sonra bir zil arıyorum içimde hiç sesi olmayan
ki ağır bir kampana çalıyor
tutanı yok kapanı çok



maideözgüç/bodrum


30/10/16