yalnızlığı altın yaldızla sıvayıp
bir kupa kraliçesi çizemezsin
gerçeklerin üzerini
balçıkla taçlandırıp bir kral
yaratamazsın
senin gerçeklerin tarot kartlarında
benim gerçeklerim iskambilde
ortak yolu olmayan doğrular...
tozu dumana katan realite
kent soluğu sevgilim
o uyuyan bir kaosu taşıyor koynunda
yükü ağır sessiz ol!



biliyorum
kopar zincirin en zayıf halkası
sağır edici gürültüler
zonklar zamandan sen aşımlı kahkahalar
fırlar nöbet yerinden
geminden kurtulmuş dört elementin oğlanları
Ben destenin en buğulu son sözü
aklım kupa kraliçesinde
spesifik bir kurgu değil!
bu şehir yüreğimi dağlıyor
yer yer çağlayan bir şelale içimde
kurumuş yapraklar


elimde donmuş çatlak bir kılıç
ben koşuyorum kentin sokaklarında...


kağıt kaldırımın kenarına düşüyor
üzerinde resmim olan
tramvay geçiyor yakınından
yolda ağaçtan düşen palamut
uzağında bir izmarit
sinek valenin yalnızlığı
kış manzarası dokunuyor ruhlara...


trompetler çalmıyor
kupa kraliçesi aşkla dans etmiyor
maskeli güzel kadın göz kırpıyor
ve kirpiğinden bir ok saplanıyor
sol döşüme
oyun bitmiş sadece

*



...hikaye tanıdık gelse de birilerine
ben değilim kendime



Sayın Hasan Karaşahin’e sonsuz teşekkürler
maide özgüç