Son kahkahanın ilk notasında
Duymalısın ritmi
...



Oradan savrulmalısın yıldızlara
Ahenkle dans etmeli bulutlara tutunmalı
Gök kuşağının sırtında gitmelisin bir kez de uzaklara
Cemre olup inmelisin suya, toprağa ve havaya


Merhaba demelisin hayata kaldığın yerden
Bir eski şarkının nakaratında
Alev alev düşmeli saçların rüzgarla omuzlarına
Yanmamalı tenin bu kez kor alevlerle
Ve gülümsemelisin bir sabah


Anadan üryan kalmış umutsuzlukları kilitleyip bir sandığa
Takas etmelisin hayal satıcılarının en renkli oyuncağıyla
Öpmelisin düşlerini en güzel renklerinden
Karartıların sonsuzluğa çekilişini izlemelisin ufkun çizgisinde
Akreple yelkovanın rastlaştığı yere düşmelisin saatin tiktaklarından önce
Kararlı olmalısın mesela
Yanılgılarını toplayıp bir bavula
En sevmediğin suretinle süresiz izne yollamalısın


Yaşamı kucaklamalısın ağırlığına aldırmadan ilk defa
Bahar yağmurlarına mevsim rüzgarlarına kafa tutmalısın bir akşamda
Tüm çöl kanunlarını bozarak savrulmalısın fırtınasız bir gecede
Bildiğin tüm ezberleri bozarak indirmelisin yağmurları çölün ortasına
Kutsanmış aşklara kadeh kaldırmalısın kendi tevekkülünle
Sığınmalısın hayata yarını düşünmeden ve kaybolduğuna aldırış etmeden


Son sönmüş yıldız da kaymalı göz çeperlerinden sonsuza
Ağlamamalısın iki damla gözyaşına sığınıp gidenlere
Sadece el sallamalısın onlara bir küçük vedayla
Altın bakışlı saltanat melekleri dokunmalı rüyalarına
Kedersizlik zamanının şehrine girmelisin usulca
Tüm ilahi güçlerin şefkatine sarınıp uyanmalısın başka bir sabaha
Elinden tutmalı kabul olunmuş dualar
En aydınlık ışığı yaymalı katre-i güllerin sarhoş eden kokusu sabaha
Ellerin güzelliği resmederken pencerenin pervazında
Umutların savrulmalı sabah yeliyle sessizce
...



Koşmalısın düş saça saça şehrin sokaklarına
Bulaşmalı senden en küçük canlıya
Yaşam dolmalı tüm coğrafyaya
Bilmediğin senfoninin başında başlamalı gün
Sonuna aldırış etmeden
Yol alırken sonsuzluğun koynuna küçük bir umuttan
Bin hayalin yansıyışına tanıklık etmelisin son kez

Ve sen yanılgılarını hatırlamadan bakmalısın şu ana.
Pembe bir istiridye incisinin gözlerinden...


Sevginin renngiyle dokunmalısın bulutlara
Yitik kahkahaların izlerinde canlanmalı keder yemiş düşler
Kurşun geçirmeyen hayallerine sarınmalısın onları nakşederken
Yaşam denizine dalmalısın son defa leyla olmadan vurgun yemeden

*




Maide Özgüç