Hayat denen bu yolda vuslatı bekliyorken
Elveda limanına geldiğinde anladım.
O pembe yalanları yürekte saklıyorken
Umuda çeyrek kala sildiğinde anladım.

Artık alıştım derken geçine ve göçüne
Nasılda aldanmışım varlığına hiçine
Seher doğdu sanırken gözlerimin içine
Acı bir rüzgar gibi dolduğunda anladım.

Acısını işlerken zaman yaralarıma
Ak düşürdüm yazdığın keder parelerime
Tükendim hüzünlerle küstüm çarelerime
Düşlerimden maviyi çaldığında anladım.

Boynu bükük gezerken gönül yamaçlarında
Sirkeyi bal eyledim sabır gömeçlerinde
Bilemedim kavlini hain amaçlarında
İhanet oklarıyla deldiğinde anladım.

Ayrılık senfonisi çalarken tellerinde
Bir türkü tutturmuşsun o çatal dillerinde
Gülücük kuruturken ömrümün çöllerinde
Güneşimi elimden aldığında anladım.

Ceplerimde taşırdım oyun beş taşlarımı
Ömür boyu sakladım masum göz yaşlarımı
Yokluğun ayazında üşürken kışlarımı
İçimdeki çocuğa güldüğünde anladım.

Gün doğarken açardım semaya ellerimi
En çaresiz anlarda bulurdum yollarımı
Hani bir gün kırdın ya özlemle kollarımı
Usulca yalnızlığa saldığında anladım.

Ben bir ömrü tükettim yolunda nefes nefes
Bundan sonra dokunma verme sesime bir ses
Yok artık sana karşı kalmadı bak hiç heves
Çektiğin her tetikte öldüğümde anladım.

Yüksel Bey Ocaktan.