İçimizden konuştuk yıllarca
Gerçeklerle yüzleşmekten kaçtık
Sitem yükledik şiirlere
Şah damarından vurduk insanlığı
Sol yanımızda kanayan yaramızdan sevmeyi seçtik

Zordu dayanmak
Bastığımız topraklarımızda ki sallantılara
Derinliğe inmeden suyun akışında yıkandık
Geçit vermeyince deniz
Islanmadan geçmek telâşıyla sığ yerinden geçtik
Sonra denize taş atmayı hüner bildik

Dağ başında bıraktık
Soğuk gecelerde söylediğimiz
İçimize köz düşüren
Sevda türkülerimizi
Küstürdük kar b/akışlı mevsimleri
Yağmurun gözlerinden kir akınca
Dondurduk insan yanımızı

Eser bırakmadık eskiye dair
Kapıdan uzattık el/vedayı
Neden bulamayınca ayrılığa
Kusur bulduk
Dış görünüşümüze
Dilimize ırkımıza saldırmayı ’adamlık’ saydık
Puslu gönül aynamızı
Silmeyi akıl edemedik

Yetmedi yok oluşumuz
Alemde ki renkliliğe el attık
Yeşilin farklı tonu diye turkuaza ters baktık

Aslımızdan uzaklaşınca
Yabancı eller girdi araya
Geleceğimizi çaldılar
Çektiler gözümüze sürme niyetine
Kan uykumuzdan
Uyanamadık

Çığ düşürdük buzdan nefesimizle
Kara gülün üstüne
Yandırdık için için

Kibir dediğimiz kıvılcımı üfledik
Alev topu olduk
İçimizde başladı
Yangın

Sûr üflendi z/amansız

Hâlâ ayılamadık


Deniz Derya Giritli


Şiirime ses olan , nefesinle sözlere anlam katan arkadaşım Ayşegül Aşkım KARAGÖZ (Rüzgâr Çanları)na sonsuz teşekkürlerimle..