hangi şehirden çıksam yola yolculuk gözlerinde son buluyor sevgili....



son kuşlarda göçmen düşlerle uğurlandı
yaz artığı bulanık şehir kaldı geriye
önce ölü rengiyle gelen yapraklar
ardından yağmuru zatürre bir mevsim çaldı kapısını yalnızlığın
akşam üstü rüzgarlarında çoğalan paltoların içindeki acılar vuruyor dalgakırana
ve eğri büğrü zamanlar en suskun haliyle aşkın sırlarını topluyor geceden..........


daha uzun bir ırmağın
gözleri kapalı merhabası düşecek sokaklara
ağrıları her korkuda çoğalan
çocuklar saklanacak yarı baygın dolunaylı ayazlarda
şarkılar heveslenecek en duru yankıların sevgisinde
arkası yıldızlarla boyalı pencereler açılacak yüzen kağıttan hayallere
mektuplar yazılacak
en yeni siyah beyaz fotoğraflı anıların koynuna
ve bir tren geçecek sınırlarında bulutlar koşan şehirlerden
asfaltlarda ağırlanacak zifiri sonsuzluk
ardına kadar açık gökyüzünde uçacak tayyareden umutlar
daha çok özlemler dalgalanacak denizin slow şarkısında
yani benim güzel ruhum
daha beklenmeden beklenen her/şey uykudan uyanacak birden bire......


aşk görüyor/musun sislerin griliğinde dağınık bir yatak gibi düşler
nereden geldiği belirsiz hayallerin sesi uzanıyor yatağın kasvetine
bulutlardan atlaslar basılırken mavi ahşaptan duvarlara
ağır küller serpiliyor yastık aralığı suskunluğa
hadi sevda ağır tecrübenle baygın sözcükler türet geceye
ve uykunun en soğuk yerinde basamakları tek tek adımla/sın yüreğim......


sevgili
üzüm yeşili bir yerin tonlu renklerinde özlersem seni
o zaman şu tuhaf gök/kuşağı melodisiyle
acıklı bir şarkı mırıldan düşlerime
bilirim/ki
sevda sol yanındaki yakamozda gizli...............